| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 150 |
|
| هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا ۗ قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ (158) |
| آيا [براى پذيرش حق ]فقط اين انتظار را دارند که فرشتگان به سراغشان بيايند، يا پروردگار تو بيايد، يا بعضى از نشانه هاى پروردگارت فرا رسد؟ روزى که بعضى از نشانه هاى پروردگارت فرا رسد کسانى که قبلا ايمان نياورده يا در [مدّت ]ايمانشان کار خيرى انجام نداده اند ايمان آورد نشان سودى برايشان نخواهد داشت. بگو: منتظر باشيد که ما هم منتظريم. (158) |
| إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (159) |
| کسانى که دين خود را پراکنده کردند و گروه گروه شدند قطعاً تو نسبت به آنان هيچ مسئوليّتى ندارى، کارشان فقط با خداست سپس آنان را از آنچه انجام مى دادند با خبر خواهد ساخت. (159) |
| مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ۖ وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (160) |
| هر کس کار نيکو بياورد، ده برابر آن [پاداش ]دارد; و هر کس کار بد بياورد جز مانند آن سزا نمى بيند و به آنان ستم نمى شود. (160) |
| قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (161) |
| بگو: همانا پروردگار من مرا به راهى راست هدايت کرده است; دينى استوار، آيين ابراهيم که حق گرا بودند و از مشرکان نبود. (161) |
| قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (162) |
| بگو: همانا نماز و [ديگر ]عبادات من، و زندگى و مرگ من براى خدا پروردگار جهانيان است; (162) |
| لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ (163) |
| همو که شريکى ندارد، و به اين فرمان يافته ام و من اوّلين تسليم شدگانم. (163) |
| قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ ۚ وَلَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (164) |
| بگو: آيا جز خدا صاحب اختيارى بجويم، حال آنکه او صاحب اختيار همه چيز است؟ و هيچ کس جز به زيان خود [گناهى ]مرتکب نمى شود، و هيچ گناهکارى بار گناه ديگرى را بر نمى دارد. سپس بازگشت شما فقط به سوى پروردگارتان خواهد بود، آن گاه شما را از آنچه در آن اختلاف مى کرديد باخبر خواهد ساخت. (164) |
| وَهُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ ۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (165) |
| و او است آن کسى شما را در زمين جانشين [ديگران ]کرد و بعضى از شما را [در امکانات زندگى] بر بعضى ديگر به درجاتى بالا برد تا در مورد آنچه به شما داده است امتحانتان کند. همانا پروردگار تو کيفرش سريع و همو آمرزگار و رحيم است. (165) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |