فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه آیتی

قرآن ترجمه آیتی

سوره 112

سوره مبارکه الاخلاص (توحید)

صفحه 604
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1)
بگو: «اوست خداى يگانه، (1)
اللَّهُ الصَّمَدُ (2)
خداى صمد [ثابت - متعالى‌]، (2)
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (3)
[کسى را] نزاده، و زاده نشده است، (3)
وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ (4)
و هيچ کس او را همتا نيست.» (4)
سوره 113

سوره مبارکه الفلق

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1)
بگو: «پناه مى‌برم به پروردگار سپيده دم، (1)
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ (2)
از شرّ آنچه آفريده، (2)
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (3)
و از شرّ تاريکى چون فراگيرد، (3)
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (4)
و از شرّ دمندگان افسون در گره‌ها، (4)
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (5)
و از شرّ [هر] حسود، آنگاه که حسد ورزد.» (5)
سوره 114

سوره مبارکه الناس

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1)
بگو: «پناه مى‌برم به پروردگار مردم، (1)
مَلِكِ النَّاسِ (2)
پادشاه مردم، (2)
إِلَٰهِ النَّاسِ (3)
معبود مردم، (3)
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4)
از شرّ وسوسه‌گر نهانى؛ (4)
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ (5)
آن کس که در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌کند، (5)
مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ (6)
چه از جنّ و [چه از] انس.» (6)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 604صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی