فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه آیتی

قرآن ترجمه آیتی

سوره 78

سوره مبارکه النبا

صفحه 582
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ (1)
درباره چه چيز از يکديگر مى‌پرسند؟ (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2)
از آن خبر بزرگ، (2)
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3)
که در باره آن با هم اختلاف دارند. (3)
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (4)
نه چنان است، به زودى خواهند دانست. (4)
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (5)
باز هم نه چنان است، بزودى خواهند دانست. (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا (6)
آيا زمين را گهواره‌اى نگردانيديم؟ (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا (7)
و کوهها را [چون‌] ميخهايى [نگذاشتيم‌]؟ (7)
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا (8)
و شما را جفت آفريديم. (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا (9)
و خواب شما را [مايه‌] آسايش گردانيديم. (9)
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا (10)
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم. (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا (11)
و روز را [براى‌] معاش [شما] نهاديم. (11)
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا (12)
و بر فراز شما هفت [آسمان‌] استوار بنا کرديم. (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا (13)
و چراغى فروزان گذارديم. (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا (14)
و از ابرهاى متراکم، آبى ريزان فرود آورديم، (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا (15)
تا بدان دانه و گياه برويانيم، (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا (16)
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه. (16)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا (17)
قطعاً وعدگاه [ما با شما] روز داورى است: (17)
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا (18)
روزى که در «صور» دميده شود، و گروه گروه بياييد؛ (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا (19)
و آسمان، گشوده و درهايى [پديد] شود؛ (19)
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا (20)
و کوهها را روان کنند، و [چون‌] سرابى گردند. (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا (21)
[آرى،] جهنم [از دير باز] کمينگاهى بوده، (21)
لِلطَّاغِينَ مَآبًا (22)
[که‌] براى سرکشان، بازگشتگاهى است. (22)
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا (23)
روزگارى دراز در آن درنگ کنند. (23)
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا (24)
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى، (24)
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا (25)
جز آب جوشان و چرکابه‌اى. (25)
جَزَاءً وِفَاقًا (26)
کيفرى مناسب [با جرم آنها]. (26)
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا (27)
آنان بودند که به [روز] حساب اميد نداشتند؛ (27)
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا (28)
و آيات ما را سخت تکذيب مى‌کردند. (28)
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا (29)
و حال آنکه هر چيزى را برشمرده [به صورت‌] کتابى در آورده‌ايم. (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا (30)
پس بچشيد که جز عذاب، هرگز [چيزى‌] بر شما نمى‌افزاييم. (30)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 582صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی