| سوره 65 | سوره مبارکه الطلاق | صفحه 559 |
|
| أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنْتُمْ مِنْ وُجْدِكُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ ۚ وَإِنْ كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ ۚ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ ۖ وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ ۖ وَإِنْ تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَىٰ (6) |
| همانجا که [خود] سکونت داريد، به قدر استطاعت خويش آنان را جاى دهيد و به آنها آسيب [و زيان] مرسانيد تا عرصه را بر آنان تنگ کنيد. و اگر باردارند خرجشان را بدهيد تا وضع حمل کنند. و اگر براى شما [بچه] شير مى‌دهند مزدشان را به ايشان بدهيد و به شايستگى ميان خود به مشورت پردازيد، و اگر کارتان [در اين مورد] با هم به دشوارى کشيد [زن] ديگرى [بچّه را] شير دهد. (6) |
| لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ ۖ وَمَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ ۚ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا ۚ سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا (7) |
| بر توانگر است که از دارايى خود هزينه کند، و هر که روزى او تنگ باشد بايد از آنچه خدا به او داده خرج کند. خدا هيچ کس را جز [به قدر] آنچه به او داده است تکليف نمى‌کند. خدا به زودى پس از دشوارى آسانى فراهم مى‌کند. (7) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُكْرًا (8) |
| و چه بسيار شهرها که از فرمان پروردگار خود و پيامبرانش سر پيچيدند و از آنها حسابى سخت کشيديم و آنان را به عذابى [بس] زشت عذاب کرديم. (8) |
| فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا (9) |
| تا کيفر زشت عمل خود را چشيدند، و پايان کارشان زيان بود. (9) |
| أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا (10) |
| خدا براى آنان عذابى سخت آماده کرده است. پس اى خردمندانى که ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد. راستى که خدا سوى شما تذکارى فرو فرستاده است: (10) |
| رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا (11) |
| پيامبرى که آيات روشنگر خدا را بر شما تلاوت مى‌کند، تا کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده‌اند از تاريکيها به سوى روشنايى بيرون برد، و هر کس به خدا بگرود و کار شايسته کند او را در باغهايى که از زير [درختان] آن جويبارها روان است، درمى‌آورد، جاودانه در آن مى‌مانند. قطعاً خدا روزى را براى او خوش کرده است. (11) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا (12) |
| خدا همان کسى است که هفت آسمان و همانند آنها هفت زمين آفريد. فرمان [خدا] در ميان آنها فرود مى‌آيد، تا بدانيد که خدا بر هر چيزى تواناست، و به راستى دانش وى هر چيزى را در بر گرفته است. (12) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |