| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 462 |
|
| ۞ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْكَافِرِينَ (32) |
| پس کيست ستمگرتر از آن کس که بر خدا دروغ بست، و [سخن] راست را چون به سوى او آمد، دروغ پنداشت؟ آيا جاى کافران در جهنّم نيست؟ (32) |
| وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (33) |
| و آن کس که راستى آورد و آن را باور نمود؛ آنانند که خود پرهيزگارانند. (33) |
| لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ (34) |
| براى آنان، هر چه بخواهند پيش پروردگارشان خواهد بود. اين است پاداش نيکوکاران. (34) |
| لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا وَيَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (35) |
| تا خدا، بدترين عملى را که کرده‌اند، از ايشان بزدايد، و آنان را به بهترين کارى که مى‌کرده‌اند، پاداش دهد. (35) |
| أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (36) |
| آيا خدا کفايت‌کننده بنده‌اش نيست؟ و [کافران] تو را از آنها که غير اويند مى‌ترسانند و هر که را خدا گمراه گرداند برايش راهبرى نيست. (36) |
| وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ ۗ أَلَيْسَ اللَّهُ بِعَزِيزٍ ذِي انْتِقَامٍ (37) |
| و هر که را خدا هدايت کند گمراه‌کننده‌اى ندارد. مگر خدا نيست که نيرومند کيفرخواه است؟ (37) |
| وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (38) |
| و اگر از آنها بپرسى: «چه کسى آسمانها و زمين را خلق کرده؟» قطعاً خواهند گفت: «خدا.» بگو: «[هان] چه تصور مى‌کنيد، اگر خدا بخواهد صدمه‌اى به من برساند؛ آيا آنچه را به جاى خدا مى‌خوانيد، مى‌توانند صدمه او را برطرف کنند؛ يا اگر او رحمتى براى من اراده کند آيا آنها مى‌توانند رحمتش را بازدارند؟» بگو: «خدا مرا بس است. اهل توکّل تنها بر او توکّل مى‌کنند.» (38) |
| قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (39) |
| بگو: «اى قوم من، شما بر حسب امکانات خود عمل کنيد، من [نيز] عمل مى‌کنم، پس به زودى خواهيد دانست: (39) |
| مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُقِيمٌ (40) |
| [که] چه کس را عذابى که رسوايش کند خواهد آمد و عذابى پايدار بر او نازل مى‌شود.» (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |