| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 428 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (1) |
| ستايش و سپاس مخصوص خداست که هر آنچه در آسمانها و زمين است همه ملک اوست و در عالم آخرت نيز شکر و سپاس مخصوص خداست (زيرا نعمتهاي دنيا و آخرت همه عطاي اوست) و او حکيم و آگاه است. (1) |
| يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا يَعْرُجُ فِيهَا ۚ وَهُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ (2) |
| او هر چه درون زمين رود (از اموات و بذرها و هسته‌ها و قطرات) و هر چه از زمين به درآيد (از درختان و حبوبات و چشمه‌ها و معادن) و هر چه از آسمان فرود آيد (از فرشتگان و ارواح و ارزاق) و هر چه در آسمان بالا رود (از اعمال صالح و ارواح پاک) همه را مي‌داند و اوست که بسي مهربان و بخشاينده است. (2) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ ۖ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عَالِمِ الْغَيْبِ ۖ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِنْ ذَٰلِكَ وَلَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (3) |
| و کافران (منکر قيامت) گفتند که هرگز ساعت قيامتي بر ما نمي‌آيد، بگو: چرا، به خداي من قسم که البته (ساعت قيامت) شما را خواهد آمد، خدايي که بر غيب جهان آگاه است و مقدار ذره‌اي (از موجودات عالم) در آسمانها و زمين از او پوشيده نيست و نه کمتر و نه بيشتر از ذره‌اي جز آنکه در کتاب روشن (علم ازلي حق) ثبت است. (3) |
| لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (4) |
| تا (مطابق آن علم) آنان را که ايمان آورده و به اعمال صالح پرداختند (در قيامت) پاداش نيکو دهد، که آمرزش حق و رزق نيکوي بهشتي مخصوص آنهاست. (4) |
| وَالَّذِينَ سَعَوْا فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ (5) |
| و آنان که (از کفر و عناد) در (محو و نابود ساختن) آيات ما سعي و کوشش کردند تا مگر (رسول ما را) ناتوان کنند (و از قهر و قدرت ما بياسايند) بر آنها عذاب سخت دردناک خواهد بود. (5) |
| وَيَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَيَهْدِي إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ (6) |
| و آنان که اهل دانش و معرفت گرديدند (يعني مؤمنان و نيکان اهل کتاب) يقين دارند که قرآني که بر تو نازل شده است از جانب پروردگار تو به حق نازل گرديده است و رهنماي خلق به راه خداي بي‌همتاي ستوده صفات است. (6) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ (7) |
| و کافران (به تمسخر و استهزاء مؤمنان، با مردم) گفتند که آيا مي‌خواهيد شما را به مردي رهبري کنيم که شما را خبر مي‌دهد که پس از آنکه مرديد و ذرّات جسمتان متفرق و پراکنده گرديد از نو باز زنده خواهيد شد. (7) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |