| سوره 60 | سوره مبارکه الممتحنة | صفحه 551 |
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ ۙ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (12) |
| الا اي پيغمبر (گرامي) چون زنان مؤمن آيند که با تو بيعت کنند که ديگر هرگز شرک به خدا نياورند و سرقت و زنا کاري نکنند و اولاد خود را به قتل نرسانند و بر کسي افترا و بهتان ميان دست و پاي خود نبندند (يعني فرزندي را که ميان دست و پاي خود پرورده و علم به آن از انعقاد نطفه او دارند به دروغ به کسي غير پدرش نبندند) و با تو در هيچ امر معروفي مخالفت نکنند، بدين شرايط با آنها بيعت کن و بر آنان از خدا آمرزش و غفران طلب، که خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (12) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ (13) |
| الا اي اهل ايمان، هرگز قومي را که خدا بر آنان غضب کرده (يعني جهودان را) يار و دوستدار خود مگيريد که آنها از عالم آخرت به کلي مأيوسند چنانکه کافران از اهل قبور نوميدند (يعني فرقي ميان جهودان و اهل کتاب که خود را معتقد به خدا و قيامت مي‌دانند با کافران بي‌عقيده در مقام عمل هيچ نيست که هيچ کدام طالب آخرت و در فکر قيامت ابدا نيستند). (13) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (1) |
| هر چه در آسمانها و زمين است همه به تسبيح و ستايش خداي عالم که مقتدر و حکيم است مشغولند. (1) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ (2) |
| الا اي کساني که ايمان آورده‌ايد، چرا چيزي به زبان مي‌گوييد که در مقام عمل خلاف آن مي‌کنيد؟ (2) |
| كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ (3) |
| اين عمل که سخن بگوييد و خلاف آن کنيد بسيار سخت خدا را به خشم و غضب مي‌آورد. (3) |
| إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ (4) |
| خدا آن مؤمنان را که در راه او در صف جهاد با کافران، مانند بنيان و سدّي آهنين همدست و پايدارند بسيار دوست مي‌دارد. (4) |
| وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ ۖ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (5) |
| (ياد آر) وقتي که موسي به قوم خود گفت: اي قوم، براي چه مرا رنج و آزار مي‌دهيد (و تهمت سحر و کذب و عيبهاي ديگر بر من مي‌بنديد) در صورتي که بر شما معلوم است که من رسول خدا به سوي شما هستم؟ باز چون (از حق) روي گردانيدند خدا هم دلهاي بي‌نورشان را (از سعادت و اقبال به حق) بگردانيد و خدا هرگز مردم نابکار فاسق را هدايت نخواهد کرد. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |