| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 332 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۚ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ (1) |
| اي مردمان، خدا ترس و پرهيزکار باشيد که زلزله روز قيامت بر خلايق بسيار حادثه بزرگ و واقعه سختي خواهد بود. (1) |
| يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَىٰ وَمَا هُمْ بِسُكَارَىٰ وَلَٰكِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِيدٌ (2) |
| آن روز که آن هنگامه بزرگ را مشاهده کنيد خواهيد ديد که هر زن شيرده طفل خود را (از هول) فراموش کند و هر آبستن بار رحم را بيفکند، و مردم را (از وحشت آن روز) بي‌خود و مست بنگري در صورتي که مست نيستند و ليکن عذاب خدا سخت است. (2) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ (3) |
| و از مردم کسي هست که از جهل و ناداني در کار خدا جدل کند و از پي هر شيطان گمراه کننده‌اي رود. (3) |
| كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ (4) |
| (در لوح تقدير) بر آن شيطان چنين فرض و لازم شده که هر کس او را دوست و پيشواي خود سازد وي او را گمراه کند و به عذاب سوزان دوزخش رهبر شود. (4) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَغَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَيِّنَ لَكُمْ ۚ وَنُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ۖ وَمِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّىٰ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَىٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا ۚ وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ (5) |
| اي مردم، اگر شما در (روز قيامت و قدرت خدا بر) بعث مردگان شک و ريبي داريد (براي رفع شک خود بدين دليل توجه کنيد که) ما شما را نخست از خاک آفريديم آن گاه از آب نطفه، آن گاه از خون بسته، آنگاه از پاره‌اي گوشت با آفرينشي تمام و ناتمام، تا (در اين انتقال و تحولات قدرت خود را) بر شما آشکار سازيم و (از نطفه‌ها) آنچه را مشيّت ما تعلق گيرد در رحمها قرار مي‌بخشيم تا به وقتي معين، آن گاه شما را به صورت طفلي (چون گوهر از صدف رحم) بيرون آريم تا (زيست کرده و) سپس به حد بلوغ و رشد خود برسيد و برخي از شما (در اين بين) بميرد و برخي به سن پيري و دوران ضعف و ناتواني رسد تا آنجا که پس از دانش و هوش خرف شود و هيچ فهم نکند، و (دليل ديگر از ادله قدرت خدا بر معاد آن که) زمين را بنگري وقتي خشک و بي‌گياه باشد آن گاه چون باران بر آن فرو باريم سبز و خرم شود و (تخم‌ها در آن) نمو کند و از هر نوع گياه زيبا بروياند. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |