| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 187 |
|
| بَرَاءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (1) |
| اين اعلام بيزاري خدا و رسول اوست به مشرکاني که شما مسلمين با آنان عهد بسته‌ايد (و آنان عهد شکستند). (1) |
| فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۙ وَأَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكَافِرِينَ (2) |
| پس به شما مشرکان تا چهار ماه ديگر مهلت داده مي‌شود که در زمين (مکه) گردش و آسايش کنيد، و بدانيد که شما بر قدرت خدا غالب نخواهيد شد و همانا خدا کافران را خوار و ذليل خواهد کرد. (2) |
| وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ۙ وَرَسُولُهُ ۚ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (3) |
| و در بزرگترين روز حج (روز عرفه يا روز عيد که همه در مکه جمعند يا در آن روز که مؤمنان و مشرکان همه به مکه حاضرند) خدا و رسولش به مردم اعلام مي‌دارند که خدا و رسول از مشرکين بيزارند. پس اگر شما مشرکان توبه کرديد برايتان بسي بهتر خواهد بود، و اگر رو بگردانيد بدانيد که شما بر قدرت خدا غالب نياييد، و مژده عذابي دردناک به آن کافران برسان. (3) |
| إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا وَلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَىٰ مُدَّتِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (4) |
| مگر آن گروه از مشرکان که با آنها عهد بسته‌ايد و هيچ عهد شما نشکستند و هيچ يک از دشمنان شما را ياري نکرده باشند، پس با آنها تا مدتي که مقرر داشته‌ايد عهد نگاه داريد، که خدا متقيان را دوست مي‌دارد. (4) |
| فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ ۚ فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5) |
| پس چون ماههاي حرام (ذيقعده، ذيحجه، محرم و رجب که مدت امان است) درگذشت آن‌گاه مشرکان را هر جا يابيد به قتل برسانيد و آنها را دستگير و محاصره کنيد و هر سو در کمين آنها باشيد، چنانچه توبه کرده و نماز به پا داشتند و زکات دادند پس از آنها دست بداريد، که خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است. (5) |
| وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْلَمُونَ (6) |
| و اگر يکي از مشرکان به تو پناه آورد (که از دين آگاه شود) بدو پناه ده تا کلام خدا بشنود و پس از شنيدن سخن خدا او را به مأمن و منزلش برسان، زيرا که اين مشرکان مردمي نادانند. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |