| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 418 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (1) |
| اي پيغمبر (گرامي) هميشه خدا ترس و پرهيزکار باش و هرگز تابع رأي کافران و منافقان مباش که همانا خدا دانا و حکيم است. (1) |
| وَاتَّبِعْ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (2) |
| و تنها از آنچه به تو از جانب خدايت وحي مي‌شود پيروي کن (و بدان و به امت بگو) که خدا به هر چه مي‌کنيد کاملا آگاه است. (2) |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (3) |
| و در کارها بر خدا توکّل کن، و تنها خدا براي مدد و نگهباني کفايت است. (3) |
| مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ ۚ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ ۖ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ (4) |
| خدا در درون يک مرد دو قلب (و دو مبدأ ادراک و اراده) قرار نداده و نيز زنانتان را که مادر بخوانيد مادر شما و پسر ديگري را که فرزند بخوانيد پسر شما قرار نداده، اين گفتار شما زباني و غير واقع است، و خدا سخن به حقّ مي‌گويد و اوست که (شما را) به راه حقيقت راهنمايي مي‌کند. (4) |
| ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ ۚ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ ۚ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَٰكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (5) |
| شما پسر خوانده‌ها را به پدرانشان نسبت دهيد که اين نزد خدا به عدل و راستي نزديکتر است و اگر پدرانشان را نشناسيد (باز فرزند و ارث‌بر شما نيستند بلکه) در دين برادران و ياران شما هستند، و در کار ناشايسته‌اي که به خطا کنيد بر شما گناهي نيست ليکن آن کار زشتي که به عمد و با اراده قلبي مي‌کنيد بر آن گناه مؤاخذه مي‌شويد، و (اگر از اين هم پشيمان شويد و توبه کنيد باز) خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (5) |
| النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (6) |
| پيغمبر اولي و سزاوارتر به مؤمنان است از خود آنها (يعني مؤمنان بايد حکم و اراده او را مقدم بر اراده خود بدارند و از جان و مال در اطاعتش مضايقه نکنند) و زنان او (در اطاعت و عطوفت و حرمت نکاح، به حکم) مادران مؤمنان هستند و خويشاوندان نسبي شخص (در حکم ارث) بعضي بر بعضي ديگر در کتاب خدا مقدمند از انصار و مهاجرين (که با هم عهد برادري بسته‌اند) مگر آنکه به نيکي و احسان بر دوستان خود (از مهاجر و انصار) وصيتي کنيد که اين (تقدم وصيت بر ارث خويشان) هم در کتاب حق مسطور گرديده است. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |