| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 564 |
|
| فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ (27) |
| پس زماني که آن [وعده داده شده] را از نزديک ببينند، چهره کافران درهم و زشت گردد [و به آنان گويند:] اين است همان چيزي که آن را [از روي مسخره] مي خواستيد. (27) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (28) |
| بگو: به من خبر دهيد اگر خدا من را و هر که را با من است هلاک کند، يا مورد رحمت قرار دهد، پس چه کسي کافران را از عذاب دردناک پناه خواهد داد؟ (28) |
| قُلْ هُوَ الرَّحْمَٰنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (29) |
| بگو: اوست رحمان، به او ايمان آورديم، و بر او توکل کرديم، پس به زودي خواهيد دانست چه کسي در گمراهي آشکار است. (29) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ (30) |
| بگو: به من خبر دهيد اگر آب مورد بهره برداري شما [چون آب رودها، چشمه ها، سدها و چاه ها] در زمين فرو رود [تا آنجا که از دسترس شما خارج گردد] پس کيست که برايتان آب روان و گوارا بياورد؟! (30) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (1) |
| ن، سوگند به قلم و آنچه مي نويسند، (1) |
| مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (2) |
| که به سبب نعمت و رحمت پروردگارت [که نبوّت، دانش و بصيرت است] تو مجنون نيستي؛ (2) |
| وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ (3) |
| و بي ترديد براي تو پاداشي دايم و هميشگي است؛ (3) |
| وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (4) |
| و يقيناً تو بر بلنداي سجاياي اخلاقي عظيمي قرار داري. (4) |
| فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ (5) |
| پس به زودي مي بيني و [منکران هم] مي بينند، (5) |
| بِأَيْيِكُمُ الْمَفْتُونُ (6) |
| که کدام يک از شما دچار جنون اند؛ (6) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (7) |
| بي ترديد پروردگارت بهتر مي داند چه کسي از راه او گمراه شده، و او به راه يافتگان داناتر است. …. (7) |
| فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ (8) |
| از تکذيب کنندگان [قرآن و نبوّت] فرمان مبر. (8) |
| وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (9) |
| دوست دارند نرمي کني تا نرمي کنند، (9) |
| وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ (10) |
| و از هر سوگند خورده زبون و فرومايه فرمان مبر، (10) |
| هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ (11) |
| آنکه بسيار عيب جوست، و براي سخن چيني در رفت و آمد است، (11) |
| مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12) |
| به شدت بازدارنده [مردم] از کار خير و متجاوز و گنهکار است. (12) |
| عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ (13) |
| گذشته از اين ها کينه توز و بي اصل و نسب است، (13) |
| أَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ (14) |
| [سرکشي و ياغي گري اش] براي آن [است] که داراي ثروت و فرزندان فراوان است. (14) |
| إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (15) |
| هنگامي که آيات ما را بر او مي خوانند، گويد: افسانه هاي پيشينيان است! (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |