| سوره 65 | سوره مبارکه الطلاق | صفحه 558 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ ۖ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَٰلِكَ أَمْرًا (1) |
| اي پيامبر! زماني که خواستيد زنان را طلاق دهيد، آنان را در زمان عدّه [آن زماني که از عادت پاک شده و با همسر آميزش نکرده باشند] طلاق دهيد و حساب عدّه را نگه داريد، و از خدا پروردگارتان پروا کنيد، و آنان را [در مدتي که عدّه خود را مي گذرانند] از خانه هايشان بيرون مکنيد، و آنان هم [در مدت عدّه] بيرون نروند مگر اينکه مرتکب عمل زشت آشکاري شوند [که در آن صورت بيرون کردنشان از خانه بي مانع است]. اين حدود خداست؛ و هر که از حدود تجاوز کند، يقيناً به خودش ستم ورزيده است. تو نمي داني شايد خدا پس از اين [در عده طلاق،] کاري پديد آورد [تا وسيله صلح و سازشي ميان آنان شود.] (1) |
| فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ۚ ذَٰلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا (2) |
| و چون به پايان زمان [عدّه] نزديک شدند، آنان را [با رجوع به زوجيت] به صورتي شايسته [که رعايت همه حقوق همسرداري است] نگه داريد يا از آنان به طرزي شايسته [که پرداخت همه حقوق شرعيه اوست] جدا شويد، و [هنگام جدايي،] دو عادل از خودتان را گواه [طلاق] گيريد. [و شما اي گواهان!] گواهي را براي خدا اقامه کنيد. به وسيله اين [حقايق] به کسي که همواره به خدا و روز قيامت ايمان دارد، اندرز داده مي شود و هر که از خدا پروا کند، خدا براي او راه بيرون شدن [از مشکلات و تنگناها را] قرار مي دهد. (2) |
| وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ ۚ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا (3) |
| و او را از جايي که گمان نمي برد روزي مي دهد، و کسي که بر خدا توکل کند، خدا برايش کافي است، [و] خدا فرمان و خواسته اش را [به هر کس که بخواهد] مي رساند؛ يقيناً براي هر چيزي اندازه اي قرار داده است. (3) |
| وَاللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ ۚ وَأُولَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا (4) |
| و از زنان شما آناني که از عادت ماهيانه نااميدند، اگر شک داريد [که به سبب رسيدن به سن يائسگي يا عاملي ديگر است] عدّه آنان [پس از طلاق] سه ماه است. و [هم چنين عدّه] زناني که [با وجود سن معمولي] عادت نشده اند [سه ماه است] و [پايان] عدّه زنان باردار، روزي است که وضع حمل مي کنند. و هر که از خدا پروا کند براي او در کارش آساني قرار مي دهد. (4) |
| ذَٰلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا (5) |
| اين حقايق بيان شده احکام خداست که آنها را به سوي شما نازل کرده است؛ و هر کس از خدا پروا کند، گناهانش را از او محو مي کند و پاداش او را بزرگ مي دارد. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |