| سوره 92 | سوره مبارکه الليل | صفحه 596 |
|
| لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15) |
| [که] جز بدبخت ترين مردم در آن در نيايند. (15) |
| الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16) |
| همان که [دين را] تکذيب کرد و از آن روي گردانيد. (16) |
| وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17) |
| و به زودي پرهيزکارترين [مردم] را از آن دور مي دارند. (17) |
| الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18) |
| همان که مال خود را انفاق مي کند تا [مال] رشد و نمو کند. (18) |
| وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19) |
| و هيچ کس را نزد خدا حق نعمتي نيست تا اين مالي که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد. (19) |
| إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20) |
| بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق مي کند] تا خشنودي پروردگار والايش را به دست آورد. (20) |
| وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21) |
| و [بي ترديد] به زودي [در قيامت با دريافت لطف، رحمت حق و پاداش بي پايان او] خشنود خواهد شد. (21) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالضُّحَىٰ (1) |
| سوگند به ابتداي روز [وقتي که خورشيد پرتو افشاني مي کند] (1) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2) |
| و سوگند به شب آن گاه که آرام گيرد، (2) |
| مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (3) |
| که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کينه قرار نداده است. (3) |
| وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ (4) |
| و بي ترديد آخرت براي تو از دنيا بهتر است، (4) |
| وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (5) |
| و به زودي پروردگارت بخششي به تو خواهد کرد تا خشنود شوي. (5) |
| أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (6) |
| آيا تو را يتيم نيافت، پس پناه داد؟ (6) |
| وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (7) |
| و تو را بدون شريعت نيافت، پس به شريعت هدايت کرد؟ (7) |
| وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (8) |
| و تو را تهيدست نيافت، پس بي نياز ساخت؟ (8) |
| فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (9) |
| و اما [به شکرانه اين همه نعمت] يتيم را خوار و رانده مکن (9) |
| وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10) |
| و تهيدست حاجت خواه را [به بانگ زدن] از خود مران (10) |
| وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (11) |
| و نعمت هاي پروردگارت را بازگو کن. (11) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (1) |
| آيا سينه ات را [به نوري از سوي خود] گشاده نکرديم؟ (1) |
| وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ (2) |
| و بار گرانت را فرو ننهاديم؟ (2) |
| الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ (3) |
| همان بار گراني که پشتت را شکست. (3) |
| وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ (4) |
| و آوازه ات را برايت بلند نکرديم؟ (4) |
| فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (5) |
| پس بي ترديد با دشواري آساني است. (5) |
| إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (6) |
| [آري] بي ترديد با دشواري آساني است. (6) |
| فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (7) |
| پس هنگامي که [از کار بسيار مهم تبليغ] فراغت مي يابي، به عبادت و دعا بکوش (7) |
| وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ (8) |
| و مشتاقانه به سوي پروردگارت رو آور. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |