| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 489 |
|
| وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا ۚ مَا كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَٰكِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا ۚ وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (52) |
| و همان گونه [که بر پيامبران پيشين وحي کرديم] روحي را [چون قرآن] از امر خود به تو وحي کرديم. تو [پيش از اين] نمي دانستي کتاب و ايمان چيست؟ ولي آن [کتاب] را نوري قرار داديم که هر کس از بندگانمان را بخواهيم به وسيله آن هدايت مي کنيم؛ بي ترديد تو [مردم را] به راهي راست هدايت مي نمايي. (52) |
| صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ (53) |
| راه آن خدايي که آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، فقط در سيطره مالکيّت و فرمانروايي اوست. آگاه باشيد! که همه امور به سوي خدا بازمي گردد. (53) |
| سوره 43 | سوره مبارکه الزخرف | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| حم (1) |
| حم (1) |
| وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) |
| سوگند به [اين] کتاب روشنگر (2) |
| إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (3) |
| که ما آن را [به زبان] عربي [فصيح و گويا] قرار داديم تا [در آن] تعقّل کنند؛ (3) |
| وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ (4) |
| و همانا که آن در امِّ الکتاب [که لوح محفوظ است] نزد ما بلند مرتبه و حکيم است. (4) |
| أَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَنْ كُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِفِينَ (5) |
| آيا براي اينکه شما قومي اسراف کاريد، قرآن را از شما دور کنيم و بازگردانيم؟! [نه اين کار را نمي کنيم تا بندگانمان از هدايت محروم نشوند.] (5) |
| وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِنْ نَبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ (6) |
| و چه بسيار پيامبراني که در ميان پيشينيان [که مردمي اسراف کار بودند] فرستاديم [و به سبب اسرافشان از فرستادن پيامبر دريغ نکرديم؛] (6) |
| وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ نَبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (7) |
| ولي هيچ پيامبري به سوي آنان نيامد مگر اينکه او را همواره مسخره مي کردند. (7) |
| فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَمَضَىٰ مَثَلُ الْأَوَّلِينَ (8) |
| پس ما نيرومندتر از اين اسراف کاران [زمان تو] را هلاک کرديم و سرگذشت پيشينيان [هلاک شده، در سوره هاي ديگر قرآن] گذشت. (8) |
| وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (9) |
| و اگر از آنان بپرسي آسمان ها و زمين را چه کسي آفريده است؟ قطعاً خواهند گفت: آنها را همان تواناي شکست ناپذير و دانا آفريد. (9) |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (10) |
| همان که اين زمين را محل آرامش شما قرار داد و براي شما در آن، راه ها پديد آورد تا [به اهداف و مقاصدتان] راه يابيد. (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |