| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 187 |
|
| بَرَاءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (1) |
| اين [اعلامِ] بيزاري و لغو پيمان از سوي خدا و پيامبرش به کساني از مشرکان است که با آنان پيمان بسته ايد. (1) |
| فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۙ وَأَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكَافِرِينَ (2) |
| بنابراين، چهار ماه حرام را [در کمال آزادي و امنيت] در زمين گردش کنيد و بدانيد که شما عاجز کننده خدا نيستيد [تا بتوانيد از دسترس قدرت او بيرون رويد] و خدا خوار کننده کافران است. (2) |
| وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ۙ وَرَسُولُهُ ۚ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (3) |
| و اين اعلامي است از سوي خدا و پيامبرش به همه مردم در روز حج اکبر که: يقيناً خدا و پيامبرش از مشرکان بيزارند [و هيچ تعهدي نسبت به آنان ندارند]؛ پس [اي مشرکان!] اگر [از پيمان شکني و خيانت] توبه کنيد [و مسلمان شويد] براي شما بهتر است و اگر روي [از وفاي به پيمان و اسلام] بگردانيد، بدانيد که شما عاجز کننده خدا نيستيد [تا بتوانيد از دسترس قدرت او بيرون رويد]؛ و کساني را که کفر ورزيدند، به عذابي دردناک مژده ده. (3) |
| إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا وَلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَىٰ مُدَّتِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (4) |
| مگر کساني از مشرکان که با آنان پيمان بستيد، سپس چيزي [از شرايط پيمان را] نسبت به شما نکاستند و احدي [از دشمنان را] بر ضد شما ياري نکردند، پس به پيمانشان تا پايان مدتشان وفادار باشيد؛ زيرا خدا پرهيزکاران را دوست دارد. (4) |
| فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ ۚ فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5) |
| پس هنگامي که ماه هاي حرام سپري شود، مشرکان را هر جا يافتيد، بکشيد و به اسيري بگيريد و محاصره کنيد و در هر کمين گاهي به کمين آنان بنشينيد؛ ولي اگر توبه کردند و نماز را بر پا داشتند و زکات پرداختند، پس آزادشان گذاريد؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (5) |
| وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْلَمُونَ (6) |
| و اگر يکي از مشرکان از تو پناه خواست، پس پناهش بده تا سخن خدا را بشنود، آن گاه او را به جايگاه امنش برسان؛ اين به سبب آن است که آنان گروهي هستند که [حقايق را] نمي دانند [باشد که در پناه تو و شنيدن سخن حق مسلمان شوند.] (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |