| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 128 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (1) |
| ستايش از آن خداوندى است که آسمانها و زمين را بيافريد و تاريکيها و روشنايى را پديدار کرد، با اين همه، کافران با پروردگار خويش ديگرى را برابر مى‌دارند. (1) |
| هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضَىٰ أَجَلًا ۖ وَأَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ۖ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ (2) |
| اوست که شما را از گِل بيافريد و عمرى مقرر کرد: مدتى در نزد او معين. با اين همه، ترديد مى‌ورزيد. (2) |
| وَهُوَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَفِي الْأَرْضِ ۖ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ (3) |
| در آسمانها و زمين، اوست که خداوند است. نهان و آشکارتان را مى‌داند و از کردارتان آگاه است. (3) |
| وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4) |
| و هيچ آيه‌اى از آيات پروردگارشان بر ايشان نازل نشد، جز آنکه از آن رويگردان شدند. (4) |
| فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5) |
| چون سخن حق بر آنها عرضه شد، تکذيبش کردند. پس به زودى، خبر چيزهايى که به ريشخندشان مى‌گرفتند به آنها خواهد رسيد. (5) |
| أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6) |
| آيا نديده‌اند که پيش از آنها چه مردمى را هلاک کرده‌ايم؟ مردمى که در زمين مکانتشان داده بوديم. آنچنان مکانتى که به شما نداده‌ايم. و برايشان از آسمان بارانهاى پى در پى فرستاديم و رودها از زير پايشان روان ساختيم. آنگاه به کيفر گناهانشان هلاکشان کرديم و پس از آنها مردمى ديگر پديد آورديم. (6) |
| وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (7) |
| حتى اگر کتابى نوشته بر روى کاغذ بر تو نازل مى‌کرديم و آن را با دست خويش لمس مى‌کردند، باز هم آن کافران مى‌گفتند که اين جز جادويى آشکار نيست. (7) |
| وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُونَ (8) |
| و گفتند: چرا فرشته‌اى بر او نازل نشده است؟ اگر فرشته‌اى مى‌فرستاديم که کار به پايان مى‌رسيد و به آنها هيچ مهلتى داده نمى‌شد. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |