| سوره 112 | سوره مبارکه الاخلاص (توحید) | صفحه 604 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1) |
| بگو : حقيقت اين است که خدا يگانه است . (1) |
| اللَّهُ الصَّمَدُ (2) |
| خداست که هر چيزى به او نيازمند است و خود از همه چيز بى نياز است . (2) |
| لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (3) |
| از اين روى نه فرزندى آورده و نه زاده کسى است . (3) |
| وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ (4) |
| و هيچ کس همتا و همانند او نبوده است . (4) |
| سوره 113 | سوره مبارکه الفلق | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) |
| بگو : پناه مى برم به خداوندگارِ سپيده دم که تاريکى را مى شکافد ، (1) |
| مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ (2) |
| از شرِّ هر صاحب شرّى که آفريده است ، (2) |
| وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (3) |
| و از شرِّ شب آن گاه که با تاريکى اش درآيد ، (3) |
| وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (4) |
| و از شرِّ زنان جادوگر که هنگام افسون کردن مردمان ، در گره هاى جادو سخت مى دمند ، (4) |
| وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (5) |
| و از شرّ هر حسود آن گاه که حسد ورزد . (5) |
| سوره 114 | سوره مبارکه الناس | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) |
| بگو : پناه مى برم به پروردگار مردم ، (1) |
| مَلِكِ النَّاسِ (2) |
| پادشاه مردم ، (2) |
| إِلَٰهِ النَّاسِ (3) |
| معبود به حق مردم ، (3) |
| مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4) |
| از شرِّ آن وسوسه گرى که چون خدا از ياد رود بازآيد و وسوسه کند ، و چون خدا ياد شود باز رود و نهان گردد . (4) |
| الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ (5) |
| همان که در سينه هاى مردم وسوسه مى کند ، (5) |
| مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ (6) |
| چه از جنّيان و چه از آدميان . (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |