| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 497 |
|
| وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (19) |
| و با دروغ انگاشتن رسالت من ، بر خدا سرکشى مکنيد که من براى شما حجّتى آشکار آورده ام . (19) |
| وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ (20) |
| و من به خدا که پروردگار من و پروردگار شماست پناه برده ام از اين که سنگسارم کنيد; پس شما را ياراى اين کار نيست . (20) |
| وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ (21) |
| و اگر به من ايمان نمى آوريد ، از من کناره گيرى کنيد و کارى به من نداشته باشيد . (21) |
| فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ (22) |
| ] فرعونيان رسالت موسى را نپذيرفتند . [ پس موسى پروردگار خود را خواند که : اينان مردمى تبهکار و درخور هلاکت اند . (22) |
| فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ (23) |
| ] خدا به او فرمود : [ بندگانم ( بنى اسرائيل ) را شبانه به سوى دريا کوچ ده که شما قطعاً تعقيب خواهيد شد . (23) |
| وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ (24) |
| و چون دريا را با عصايت گشودى و از آن گذشتيد ، آن را همچنان باز بگذار تا فرعونيان به آن درآيند ، که آنان لشکرى هستند که قطعاً در آن غرق خواهند شد . (24) |
| كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (25) |
| چه بوستان هاى پر درخت و چشمه سارهايى که از خود برجاى نهادند ، (25) |
| وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (26) |
| و کشتزارها و جايگاه هايى نيکو که در آنها کاخ ها و خانه هاى زيبا ساخته بودند ، (26) |
| وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ (27) |
| و نعمت هايى که در آن بسر مى بردند و گفتگوهايى خوش داشتند . (27) |
| كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ (28) |
| آرى ، ماجرا اين گونه بود ، و هنگامى که ما آنان را هلاک کرديم ، همه آن نعمت ها را به مردمى ديگر ( بنى اسرائيل ) به ميراث داديم . (28) |
| فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ (29) |
| و نه آسمان بر آنان گريه کرد و نه زمين ( هلاکتشان در جهان هستى تأثيرى نگذاشت ) و چون فرمان خدا به نابودى آنان رفته بود مهلت نيافتند و بى درنگ نابود شدند . (29) |
| وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ (30) |
| و به راستى بنى اسرائيل را از آن عذاب خفّت آور رهانيديم; (30) |
| مِنْ فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) |
| از اسارت فرعون که متکبّر و از تجاوزکاران بود . (31) |
| وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (32) |
| و قطعاً از روى آگاهى بنى اسرائيل را برگزيديم و بر جهانيان برترى بخشيديم . (32) |
| وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ (33) |
| و به آنان از معجزات چيزهايى داديم که در آنها آزمونى آشکار براى ايشان بود . (33) |
| إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ (34) |
| همانا اينان ( مشرکان مکّه و ديگر بت پرستان عرب ) مى گويند : (34) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ (35) |
| فرجام حيات ما جز همين مرگِ نخستين که با آن نابود مى شويم چيزى نيست و ما قطعاً برانگيخته نخواهيم شد . (35) |
| فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (36) |
| اگر راست مى گوييد ، پدران ما را زنده کنيد و آنان را باز آوريد . (36) |
| أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَكْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ (37) |
| آيا اينان بهترند يا قوم « تُبّع » پادشاه يمن ، و کسانى که پيش از آنان بودند ؟ ما قوم تبّع و امّت هايى را که پيش از آنان بودند هلاک ساختيم ، زيرا آنها مردمى تبهکار بودند . (37) |
| وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (38) |
| ] چگونه مرگ نابودى است ؟ در صورتى که [ ما آسمان ها و زمين و آنچه را که ميان آن دو است نيافريديم که بازى کرده باشيم . (38) |
| مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (39) |
| ما آنها را جز به حق ( هدفدار ) نيافريده ايم . اين براى ضرورت برپايى رستاخيز برهانى روشن است ولى بيشترشان نمى دانند . (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |