| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 462 |
|
| ۞ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْكَافِرِينَ (32) |
| پس کيست ستمکارتر از آن کس که با قرار دادن شريک براى خدا ، بر خدا دروغ بست و آن سخن راست ( دين الهى ) را وقتى براى او آمد ، دروغ شمرد ؟ آيا براى کافران در دوزخ جايگاهى نيست ؟ (32) |
| وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (33) |
| کسانى که آن سخن راست را آوردند و آن را با ايمان و عملِ خود تصديق کردند ، آنانند تقواپيشگان . (33) |
| لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ (34) |
| آنان در حالى که نزد پروردگار خويشند هرچه بخواهند از جانب او در اختيارشان قرار خواهد گرفت اين است سزاى نيکوکاران . (34) |
| لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا وَيَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (35) |
| آرى ، آنان آن سخن راست را باور کردند تا خدا گناهان بزرگشان را که بدترين کردارهاست از آنان بزدايد و پاداش اعمالشان را بر پايه نيکوترين عملى که مى کردند ، به آنان بدهد . (35) |
| أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (36) |
| مگر خدا کفايت کننده بنده اش نيست ؟ با اين حال آنان تو را از کسانى که جز اويند ( معبودانشان ) مى ترسانند . آنان گمراهند و هر که را خدا گمراه کند ، هيچ هدايتگرى براى او نخواهد بود که او را به راه آورد . (36) |
| وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ ۗ أَلَيْسَ اللَّهُ بِعَزِيزٍ ذِي انْتِقَامٍ (37) |
| و هر که را خدا هدايت کند گمراه کننده اى نخواهد داشت . مگر خدا شکست ناپذير و انتقام گيرنده نيست ؟ (37) |
| وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (38) |
| و اگر از مشرکان بپرسى : چه کسى آسمان ها و زمين را آفريده ؟ قطعاً خواهند گفت : خدا آنها را آفريده است به آنان بگو : پس به من خبر دهيد ، اگر خدا گزندى براى من بخواهد ، آيا آنچه به جاى او مى خوانيد ، مى توانند گزندى را که او خواسته است برطرف کنند ؟ يا اگر خدا رحمتى براى من بخواهد ، آيا آنها مى توانند رحمت او را بازدارند ؟ بگو : چون آفرينش و تدبير از آنِ خداست ، پس او مرا بسنده است که کار خود را به او واگذارم ، زيرا همه آنان که اهل توکّل اند تنها بر او توکّل مى کنند . (38) |
| قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (39) |
| بگو : اى قومِ من ، شما برحسب موقعيت خود عمل کنيد و بر کفر و لجاجت و بازداشتن از راه خدا ادامه دهيد ، من نيز به آنچه بدان فرمان يافته ام عمل مى کنم ، پس زود است که بدانيد ، (39) |
| مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُقِيمٌ (40) |
| چه کسى را در دنيا عذابى خواهد آمد که خوار و حقيرش مى کند ، و بر چه کسى در آخرت عذابى پايدار فرود مى آيد . (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |