| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 176 |
|
| إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَابَ ۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ (196) |
| ولى بدانيد که نيرنگ شما بى ثمر است ، زيرا خداوند که اين کتاب را فرو فرستاده ياور من است و مرا از شرّ شما در امان مى دارد ، و او بندگان شايسته خود را سرپرستى مى کند و يارى خود را از آنان دريغ نمى دارد . (196) |
| وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (197) |
| و کسانى را که شما به جاى خدا مى خوانيد و مى پرستيد ، نه بر يارى شما توانايى دارند و نه مى توانند خود را يارى کنند . (197) |
| وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَسْمَعُوا ۖ وَتَرَاهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ (198) |
| و اگر آنها را به راه راست فراخوانيد نمى شنوند ، و آنان را مى بينى که با ديدگانى که براى آنها ساخته اند به تو مى نگرند ولى بينايى ندارند . (198) |
| خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ (199) |
| اعتدال و ميانه روى را پيشه خود کن و مردم را به انجام کار نيک فرمان ده و با نادانان مدارا کن و از خطاهايشان درگذر . (199) |
| وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (200) |
| و اگر تحريکى از سوى شيطان تو را به پرخاشگرى با جاهلان و انتقام گرفتن از آنان وادارد به خدا پناه بر ، که او شنوا و داناست . (200) |
| إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ (201) |
| کسانى که تقوا پيشه کرده اند ، هنگامى که وسوسه اى از شيطان به آنان مى رسد و بر گرد قلبشان مى گردد تا در آن جاى گيرد ، خدا را به ياد مى آورند و کار خود را به او وامى گذارند و او پرده غفلت را از آنان مى زدايد و ناگهان بينا مى شوند . (201) |
| وَإِخْوَانُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ فِي الْغَيِّ ثُمَّ لَا يُقْصِرُونَ (202) |
| اين در حالى است که شياطين که برادران مشرکانند آنان را در گمراهى مدد مى دهند وانگهى کوتاهى نمى کنند و همچنان به گمراه کردن آنان ادامه مى دهند . (202) |
| وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآيَةٍ قَالُوا لَوْلَا اجْتَبَيْتَهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ مِنْ رَبِّي ۚ هَٰذَا بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (203) |
| و چون آيه اى برايشان نياورى ، با تمسخر مى گويند : چرا آن را از اين جا و آن جا جمع آورى نمى کنى ؟ بگو : من فقط آنچه را از جانب پروردگارم به من وحى مى شود پيروى مى کنم . اين قرآن روشنگرى هايى از جانب پروردگار شماست ، و براى گروهى که ايمان مى آورند مايه هدايت و رحمت است . (203) |
| وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (204) |
| و چون قرآن خوانده شود به آن گوش فرادهيد و خاموش باشيد ، باشد که مورد رحمت الهى قرار گيريد . (204) |
| وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ (205) |
| و پروردگارت را در درون خود از روى خشوع و با ترس و بيم ياد کن ، و هر صبح و عصر ، بدون آواى بلند ، زبان به ذکر او بگشاى و از غافلان مباش تا از مقربان او گردى ; (205) |
| إِنَّ الَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ يَسْجُدُونَ ۩ (206) |
| زيرا آنان که نزد پروردگارت هستند ( مقرّبان درگاه او ) تکبر نمىورزند و از پرستش او سرباز نمى زنند و او را از هر کاستى منزّه مى شمرند و براى او سجده مى کنند . (206) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |