فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه المیزان

قرآن ترجمه المیزان

سوره 109

سوره مبارکه الكافرون

صفحه 603
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ (1)
بگو: اى کافران! (1)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (2)
من نمى پرستم آنچه را شما مى پرستيد. (2)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (3)
و نه شما پرستنده ايد آنچه را من مى پرستم. (3)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ (4)
و نه من پرستنده ام آنچه را شما پرستيده ايد. (4)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (5)
و نه شما پرستنده ايد آنچه را من مى پرستم. (5)
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ (6)
دين شما براى خودتان باشد و دين من براى خودم. (6)
سوره 110

سوره مبارکه النصر

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ (1)
آن گاه که نصرت خدا و آن فتح [موعود ]فرارسيد، (1)
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا (2)
و مردم را ديدى که گروه گروه به دين خدا در مى آيند; (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا (3)
همراه با ستايش پروردگارت او را پاک و منزّه بدار و از او آمرزش بخواه، همانا او بسيار توبه پذير است. (3)
سوره 111

سوره مبارکه المسد

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ (1)
زيان ديده باد دو دست ابولَهَب و هلاک باد خود او. (1)
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ (2)
مال او و آنچه به دست آورد از او [خطرى را ]برطرف نساخت. (2)
سَيَصْلَىٰ نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ (3)
به زودى به آتش شعلهور خواهد سوخت. (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4)
و [نيز] زنش آن هيزم کش (آتش افروز). (4)
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5)
[در دوزخ] در گردنش رَسَنى از چيزى سخت تافته خواهد بود. (5)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 603صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی