| سوره 87 | سوره مبارکه الاعلى | صفحه 592 |
|
| بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (16) |
| [ولى شما اين گونه نيستيد] بلکه زندگى دنيا را ترجيح مى دهيد; (16) |
| وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (17) |
| در حالى که آخرت بهتر و پايدارتر است. (17) |
| إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (18) |
| همانا اين در صحيفه هاى پيشين [نيز ]هست; (18) |
| صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (19) |
| صحيفه هاى ابراهيم و موسى. (19) |
| سوره 88 | سوره مبارکه الغاشية | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ (1) |
| آيا داستان آن هنگامه فراگير (قيامت) به تو رسيده است؟ (1) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ (2) |
| چهره هايى در آن روز فروشکسته اند. (2) |
| عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ (3) |
| عمل کننده و رنج کشنده اند. (3) |
| تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً (4) |
| به آتشى پر حرارت مى سوزند. (4) |
| تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ (5) |
| از چشمه اى در نهايتِ داغى نوشانده مى شوند. (5) |
| لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ (6) |
| براى آنان غذايى جز ضريع (خار شترِ خشک) نخواهد بود; (6) |
| لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ (7) |
| که نه فربه مى کند و نه گرسنگى را برطرف مى سازد. (7) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ (8) |
| و چهره هايى در آن روز شاداب اند. (8) |
| لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (9) |
| از کوشش هاى خود [در دنيا] خشنودند. (9) |
| فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (10) |
| در بهشتى برين جاى دارند. (10) |
| لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (11) |
| در آن جا هيچ سخن بيهوده اى نمى شنوند. (11) |
| فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (12) |
| در آن جا چشمه هاى فراوانى روان است. (12) |
| فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (13) |
| در آن جا تخت هايى است برافراشته، (13) |
| وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ (14) |
| و تنگ هايى نهاده شده، (14) |
| وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (15) |
| و بالش هايى کنار هم چيده، (15) |
| وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (16) |
| و فرش هايى اين جا و آن جا گسترده. (16) |
| أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (17) |
| پس آيا به شتر نظر نمى کنند که چگونه خلق شده است؟ (17) |
| وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (18) |
| و به آسمان که چگونه برافراشته شده است؟ (18) |
| وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (19) |
| و به کوه ها که چگونه نصب شده است؟ (19) |
| وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (20) |
| و به زمين که چگونه گسترده شده است؟ (20) |
| فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ (21) |
| پس تذکّر بده که تو فقط تذکّردهنده اى. (21) |
| لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ (22) |
| و بر آنان مسلّط نيستى. (22) |
| إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ (23) |
| ليکن هر که روى بگرداند و کفر بورزد; (23) |
| فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ (24) |
| خداوند او را به بزرگ ترين عذاب معذّب مى کند. (24) |
| إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (25) |
| همانا بازگشت آنان فقط به سوى ما است. (25) |
| ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ (26) |
| سپس حسابشان نيز فقط برعهده ما است. (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |