| سوره 89 | سوره مبارکه الفجر | صفحه 594 |
|
| يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24) |
| مى گويد: اى کاش براى زندگى [کنونى] خود [توشه اى] پيش فرستاده بودم! (24) |
| فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25) |
| پس در آن روز هيچ کس مانند عذاب خدا عذاب نکند. (25) |
| وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26) |
| و هيچ کس مانند به بند کشيدن او به بند نکشد. (26) |
| يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) |
| اى نفس آرام و مطمئّن! (27) |
| ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً (28) |
| به سوى پروردگارت برگرد در حالى که هم خشنود و هم مورد رضايتى. (28) |
| فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29) |
| پس به ميان بندگان من در آى. (29) |
| وَادْخُلِي جَنَّتِي (30) |
| و به بهشت من داخل شو. (30) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1) |
| قَسَم مى خورم به اين شهر (مکّه); (1) |
| وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2) |
| در حالى که تو در اين شهر جاى دارى; (2) |
| وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) |
| و قَسَم به پدرى [بزرگ] و نسلى که پديد آورده است; (3) |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ (4) |
| که بى گمان ما انسان را در رنج و سختى آفريده ايم. (4) |
| أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) |
| آيا انسان خيال مى کند که هرگز اَحَدى بر او قدرت ندارد؟ (5) |
| يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا (6) |
| مى گويد: من مال فراوانى [خرج کرده و] از بين برده ام. (6) |
| أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) |
| آيا خيال مى کند که هيچ کس او را نديده است؟ (7) |
| أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ (8) |
| آيا براى او دو چشم قرار نداديم؟ (8) |
| وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9) |
| و يک زبان و دو لب، (9) |
| وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) |
| و دو راه [خير و شرّ] را به او نمايانديم. (10) |
| فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) |
| پس او در گردنه قرار نگرفت. (11) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) |
| چه چيز تو را آگاه ساخت که گردنه چيست؟ (12) |
| فَكُّ رَقَبَةٍ (13) |
| گردنى را از بند رها کردن; (13) |
| أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) |
| يا در روز گرسنگى طعام دادن; (14) |
| يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15) |
| به يتيمى که خويشاوند است، (15) |
| أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16) |
| [و] يا مسکينى که خاک نشين است، (16) |
| ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) |
| و علاوه بر اين، از کسانى باشد که ايمان آورده و يکديگر را به صبر و ترحّم توصيه کرده اند. (17) |
| أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18) |
| اينانند اصحاب سعادت. (18) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19) |
| و کسانى که به آيات ما کفر ورزيده اند، آنانند اصحاب شومى و شقاوت; (19) |
| عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ (20) |
| که آتشى در بسته بر آنان مسلّط خواهد شد. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |