| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 187 |
|
| بَرَاءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (1) |
| [اين آيات] اعلام بيزارى [و عدم تعهّد] است از طرف خدا و پيامبرش نسبت به آن مشرکانى که با ايشان پيمان بسته‌ايد. (1) |
| فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۙ وَأَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكَافِرِينَ (2) |
| پس [اى مشرکان،] چهار ماه [ديگر با امنيّت کامل] در زمين بگرديد و بدانيد که شما نمى‌توانيد خدا را به ستوه آوريد، و اين خداست که رسواکننده کافران است. (2) |
| وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ۙ وَرَسُولُهُ ۚ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ (3) |
| و [اين آيات] اعلامى است از جانب خدا و پيامبرش به مردم در روز حجّ اکبر که خدا و پيامبرش در برابر مشرکان تعهّدى ندارند [با اين حال] اگر [از کفر] توبه کنيد آن براى شما بهتر است، و اگر روى بگردانيد پس بدانيد که شما خدا را درمانده نخواهيد کرد؛ و کسانى را که کفر ورزيدند از عذابى دردناک خبر ده. (3) |
| إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا وَلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَىٰ مُدَّتِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (4) |
| مگر آن مشرکانى که با آنان پيمان بسته‌ايد، و چيزى از [تعهّدات خود نسبت به] شما فروگذار نکرده، و کسى را بر ضدّ شما پشتيبانى ننموده‌اند. پس پيمان اينان را تا [پايان] مدّتشان تمام کنيد، چرا که خدا پرهيزگاران را دوست دارد. (4) |
| فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ ۚ فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (5) |
| پس چون ماه‌هاى حرام سپرى شد، مشرکان را هر کجا يافتيد بکُشيد و آنان را دستگير کنيد و به محاصره درآوريد و در هر کمينگاهى به کمين آنان بنشينيد؛ پس اگر توبه کردند و نماز برپا داشتند و زکات دادند، راه برايشان گشاده گردانيد، زيرا خدا آمرزنده مهربان است. (5) |
| وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْلَمُونَ (6) |
| و اگر يکى از مشرکان از تو پناه خواست پناهش ده تا کلام خدا را بشنود؛ سپس او را به مکان امنش برسان، چرا که آنان قومى نادانند. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |